اکسیر عشق
از در درآمدی ومن از خود به در شدم گویی کز این جهان به جهان دگر شدم
گوشم به راه ،تاکه خبرمی دهد زدوست صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم
گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق ساکن شود ، بدیدم ومشتاق تر شدم
چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب مهرم به جان رسد و به عیوق بر شدم
دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم
تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم
من چشم ازاو چگونه توانم نگاه داشت کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم
بیزارم ازوفای تو،یک روزویک زمان مجموع اگر نشستم وخرسند اگر شدم
او را خود التفات نبودی به صید من من خویشتن اسیر کمند نظر شدم
گویندروی سرخ تو،سعدی،که زردکرد؟ اکسیر عشق بر مسم افتاد وزر شدم
